Onweerstaanbare Bonbons

Hoewel ik gek ben op goede chocolade (72% bij voorkeur), zo weinig geef ik om bonbons. Vaak wordt de chocolade helemaal om zeep geholpen met mierzoete of alcoholische vullingen en bestaat het omhulsel uit een zoete melkchocolade. Wat dat betreft was ik altijd heel conservatief: Mij maak je blij met een slagroomtruffel, pure bonbon met zachte pure ganache vulling of een vulling met romige mascarpone. Maar daar komt meteen het probleem om de hoek kijken: aan de buitenkant zie je niet wat erin zit. Dus meestal laat ik bonbons aan me voorbij gaan.

Tot ik een keer zelf bonbons ging maken: Heerlijk, alléén maar pure chocolade, overvloed aan vanille en room. Een nadeel; een takkewerk van heb ik jou daar. Maargoed, dan weet je wel welke vulling in welke bonbon zit én kan je zonder gevaar voor een smaakpapil-verschrikking alle bonbons in je mond steken. Met een houdbaarheid van 1 week ook meteen een goede stok achter de deur om alles zo snel mogelijk op te eten. Maar over zelf bonbons maken een andere keer meer.

Meet Pierre Marcolini

Toen er voor het eerst een doos van Chocolatier Pierre Marcolini bij ons op tafel kwam was dit een “complete breath of fresh air”. Eindelijk een chocolatier die de chocolade voorop stelt! En wat voor chocolade! De bonbons zijn klein, maar ongelovelijke smaakexplosies. Je proeft chocolade uit alle windstreken met aroma’s die je nog nooit in chocolade bent tegengekomen. Bij de doos zit een boekje, waarin uitgelegd wordt wat er in welke bonbon verwerkt zit. Van Ganache cru d’origine d’Equateur (bittere ganache uit equador) tot een “mengeling van verschillende soorten bonen”. Het speeksel loopt je in de mond bij het lezen van Ganache amère à la vanille fraîche de Tahiti (jaja, met Tahitiaanse vanille). De chocolade speelt steeds de hoofdrol en neemt je mee naar allemaal smaakcombinaties die je nog nooit geproefd hebt. Truffe Chocolat noir avec un caramel au beurre salé infusé à la Fève de Tonka (Truffel van pure chocolade met boterkaramel en Tonka-boonextract), briljant, ik ben verkocht!

Er is alleen één klein nadeel: Pierre verkoopt zijn bonbons in België, Tokyo, New York en Koeweit, dus je moet er voor naar Antwerpen of Brussel om van deze “kunst” te kunnen genieten. Nog een puntje van aandacht is de prijs, voor diegenen die gewend zijn op één avond een hele doos bonbons leeg te eten kan dit wat prijziger zijn dan je gewend bent. Maar voor echte chocoholics mag dit geen naam hebben!

4 gedachtes over “Onweerstaanbare Bonbons”

  1. Hier ben ik het zo helemaal mee eens! Pralines (zoals wij bonbons hier noemen in Vlaanderen) waren voor mij altijd een grote teleurstelling.Tot ik een doosje Pierre Marcolini’s kreeg van een vriendin. Paradijselijk lekker gewoon. Ik heb het geluk zowat in Brussel te wonen 🙂 Maar ze zijn wel erg duur. Echt iets om naar uit te kijken en te koesteren voor speciale gelegenheden.

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.